Hegel’in ‘sözde-felsefe’sinin dünya tarihini planlanmış bir bütün olarak kavrama çabasını eleştirir.

Tüm insanlığın bilince sahip olması değil, bireyin bilince sahip olması söz konusudur.

Tarihte her şey gelip geçici bir rastlantısallık içinde olup bitmektedir.

Yaşam ve bugün tarihe, göre yani geleneğe ve gelenekten gelen ölçütlere göre değerlendirilemez.

Yazı düşüncelerin zamanla unutulmasına karşı zamana bir meydan okuma olarak tarihi olanaklı kılan şeydir.