1960’larda Ceditçi söylemi tartışmasız benimseyen ve Devrim öncesi aydınların tümünü Ceditçilikle özdeşleştirip kahramanlaştıran bir yaklaşım hâkim olmaya başladı. Bu anlayışa göre Ceditçilik medreselerdeki skolastik eğitim usûlüne karşı getirilen eleştirilerin ve İslam’ın aslî kaynaklarına dönme çabasının bir neticesiydi.