Tarımsal destekleme politikalarının finansmanı devletin bütçe kaynakları ile karşılanır. Bu yükün bütçe gelirlerinden karşılanması bütçe harcamalarının artması ve dolayısıyla bütçe açığının genişlemesi anlamına gelmektedir. Bütçe açıklarının finanse edilmesinde başvurulan temel yöntemler şunlardır:

Vergi gelirlerinin artırılması

Para arzının artırılması

Borçlanma

Bu yöntemlerin fiyat düzeyi üzerindeki etkileri aşağıdaki şekilde özetlenebilir: Bütçe açıklarını finanse etmek üzere üreticilerin üstlenecekleri vergi oranlarının artırılması maliyetleri artıracaktır. Maliyet artışları karşısında firmalar fiyat kararlarını yeniden gözden geçirecek ve satış fiyatlarını artıracaklardır. Bütçe açıklarının para arzının artırılması yoluyla finanse edilmesi monetisazyon kavramı ile ifade edilir. Devlet bütçe açıklarını finanse etmek üzere merkez bankasına başvurarak para arzını artırmayı tercih ettiğinde piyasadaki para miktarının artmasına yol açacaktır. Üretim artışı ile tutarlılık göstermeyen parasal genişleme enflasyonu körükleyen en temel faktörlerden birisidir. Çünkü bu tür bir parasal genişleme “az mal peşinde çok paranın koşması” anlamına gelmektedir. Borçlanma yöntemi, bütçe açıklarının finanse edilmesinde kullanılan diğer bir uygulamadır. Borçlanma politikası kamu borçlanma senetleri piyasaya sunularak gerçekleştirilir. Devlet, kolaylıkla borç bulmak amacıyla piyasaya sunduğu borçlanma senetlerinin faiz oranlarını yüksek tutar. Borçlanma senetlerinin en büyük alıcısı bankalardır. Bankalar kaynaklarını yüksek faizli borçlanma senetlerine yatırmak suretiyle kâr maksimizasyonu hedeflerine ulaşmaya çalışırlar. Borçlanma senetlerinin yüksek faizli olması, kredi faizlerinin de yüksek olmasına yol açacaktır. Kredi faizleri üreticiler açısından bir maliyet unsurudur. Kredi faizlerinin artması satış fiyatları üzerinde artış yönünde bir baskı oluşturur.