Tarımsal destekleme politikaları aracılığı ile kırsal alanlara kaynak taransferi sağlandığında yoksullukla mücadelede belirli bir mesafe alınacak ve gelir dağılımında kısmi bir iyileşme ortaya çıkacaktır. Bu durum bu tarz destekleme politikasının sosyal bir etkisidir. Doğru cevap E şıkkıdır.

Tarımsal ürünlerden bazılarının doğrudan ya da dolaylı mekanizmalarla devlet tarafından desteklenmesi, tarımsal üretim alanlarının ağırlıklı olarak bu ürünlere ayrılmasına neden olabilir. Örneğin, devletin tütüne yüksek taban fiyat politikası uygulaması durumunda üreticiler diğer ürünlerin üretimini kısarak tütün üretim miktarını arttırmayı tercih ederler. Tarımsal üretim alanlarının ağırlıklı olarak destekleme kapsamına alınan ürünlere tahsis edilmesi durumunda aşağıdaki sorunlar ortaya çıkacaktır:
• Destekleme kapsamındaki ürünün üretimine yeterli ölçüde elverişli olmayan tarımsal alanlar genişleyecektir.
• Tarımsal üretimde çeşitlilik azalacak ve destekleme kapsamındaki ürün stokları artacaktır.

Doğru cevap B'dir.

İç Anadolu Bölgesi

Dünya Bankası’nın yayımlamış olduğu bazı istatistiki verilerle de bu farkları ortaya koymak mümkündür. Örneğin; 2003-2005 yılları arasında hektar başına alınan kilogram tahıl değerleri Hollanda’da 8.036, Belçika’da 8.710, İngiltere’de 7.097, İrlanda’da 7.390, Amerika Birleşik Devletleri’nde 6.444, Kore’de 6.233, Yunanistan’da 3.699, Türkiye’de 2.399’dur.

Tarımsal destekleme politikalarının en temel amacı, toplumun beslenme ihtiyacının karşılanması açısından hayati öneme sahip tarımsal ürünlerin üretimini teşvik etmektir. Toplumun asgari gıda ihtiyacını sağlayacak bir üretim yapısı kuramayan ya da bu açıdan dışa bağımlı ülkelerin her an ciddi sıkıntılar ile karşı karşıya kalmaları muhtemeldir. Bu gerçeğin farkında olan ülkeler, kıt kaynaklarının dağılımını en etkin şekilde gerçekleştirirken tarım sektörünü asla ihmal etmezler

Tarım politikası uygulamalarında sınırsız bir insiyatiften söz etmek mümkün değildir. Uygulamada çeşitli kısıtlarla karşılaşılmaktadır. Tarım politikasının kısıtları aşağıdadır:

Teknoloji

Üretici Davranışları

Tüketici Davranışları

Dünya Piyasaları

Tarım Dışı Gelirler

Girdi Piyasaları

Çıktı Piyasaları

Uluslararası Anlaşmalar

Bütçe İmkânları

Nitelikli İnsan Gücü

Altyapı

Ödemeler Dengesi

Tarımsal Sanay

Tarımsal yapı, verimlilik açısından ikiye ayrılır. Bir tarafta gelişmiş ülkeler hayli etkin bir tarımsal yapıya sahiptir. Bu yapı büyük bir üretim kapasitesi ve çalışan başına yüksek hasıla ile karakterize edilmektedir. Ayrıca tüm ulusu besleyecek kadar üretimin kolayca yapılmasına imkân sağlamaktadır. Diğer tarafta ise gelişmekte olan ve az gelişmiş ülkelerin etkinsiz ve düşük verimli tarımsal yapıları mevcuttur. Bu ülkelerde ulusun geri kalanını beslemek bir tarafa kırsal nüfusun ihtiyaçlarını karşılayacak kadar bile üretim yapılamamaktadır. Aile içi gıda üretimi yapılmakta uzmanlaşmış tarımla pazarlanabilir bir fazla elde edilmesi temel hedef olmaktan çıkmıştır. Temel başarı ölçütü kâr güdüsüdür. Birincil hedef sentetik (gübreleme, sulama, tohum ıslahı, ilaçlama vs.) ve doğal kaynaklardan hektar başına maksimum verim elde etmektir. Piyasa için üretim yapılır ve daha fazla üretim ve verimliliğin belirleyicileri teknolojik ilerleme, sermaye birikimi, bilimsel araştırma ve geliştirmedir. İki tür tarımın temel farkı verimlilikte ortaya çıkmaktadır.Doğru cevap A seçeneğidir.

Tarım sektörünün desteklenmesi, toplumun beslenme ihtiyacının karşılanması, tarımsal fiyat ve üretim istikrarının sağlanması, tarımsal alanlarda yaşayanların gelir düzeyinin ve hayat standardının iyileştirilmesi, üretimde çeşitliliğin ve verimliliğin artırılması ya da politik kaygılar ile gerçekleştirilmektedir.

Tarımsal mekanizasyon konusu, II. Beş Yıllık Kalkınma Planı’nda “Köy ve Köylü Sorunu” başlığı altında yer almıştır.

Arazi vergisi uygulamalarının tarihteki en çarpıcı örneklerinin başında hiç kuşkusuz ki Japonya gelmektedir. Japonya uygulamasına geçmeden önce Japon kalkınmasının gelişimine kısaca değinilmesi uygun olacaktır. Çünkü Japonya’nın kalkınma serüveni, kendine has karakteristikleri nedeniyle tüm dünyanın ilgisini çekmektedir.

Verimlilik, üretim faktörleri miktarı (girdi) ile üretim miktarı (çıktı) arasındaki fiziksel ilişkidir. 

Vesika yöntemi, “fiyatına tavan konulmuş malların, üretiminde darlık (talep fazlalığı) ortaya çıkınca eldeki mevcut miktarın tayın kuponu ile dağıtılmasıdır”.

Tarımsal destekleme politikalarının finansmanı devletin bütçe kaynakları ile karşılanır. Bu yükün bütçe gelirlerinden karşılanması bütçe harcamalarının artması ve dolayısıyla bütçe açığının genişlemesi anlamına gelmektedir. Bütçe açıklarının finanse edilmesinde başvurulan temel yöntemler şunlardır:

Vergi gelirlerinin artırılması

Para arzının artırılması

Borçlanma

Bu yöntemlerin fiyat düzeyi üzerindeki etkileri aşağıdaki şekilde özetlenebilir: Bütçe açıklarını finanse etmek üzere üreticilerin üstlenecekleri vergi oranlarının artırılması maliyetleri artıracaktır. Maliyet artışları karşısında firmalar fiyat kararlarını yeniden gözden geçirecek ve satış fiyatlarını artıracaklardır. Bütçe açıklarının para arzının artırılması yoluyla finanse edilmesi monetisazyon kavramı ile ifade edilir. Devlet bütçe açıklarını finanse etmek üzere merkez bankasına başvurarak para arzını artırmayı tercih ettiğinde piyasadaki para miktarının artmasına yol açacaktır. Üretim artışı ile tutarlılık göstermeyen parasal genişleme enflasyonu körükleyen en temel faktörlerden birisidir. Çünkü bu tür bir parasal genişleme “az mal peşinde çok paranın koşması” anlamına gelmektedir. Borçlanma yöntemi, bütçe açıklarının finanse edilmesinde kullanılan diğer bir uygulamadır. Borçlanma politikası kamu borçlanma senetleri piyasaya sunularak gerçekleştirilir. Devlet, kolaylıkla borç bulmak amacıyla piyasaya sunduğu borçlanma senetlerinin faiz oranlarını yüksek tutar. Borçlanma senetlerinin en büyük alıcısı bankalardır. Bankalar kaynaklarını yüksek faizli borçlanma senetlerine yatırmak suretiyle kâr maksimizasyonu hedeflerine ulaşmaya çalışırlar. Borçlanma senetlerinin yüksek faizli olması, kredi faizlerinin de yüksek olmasına yol açacaktır. Kredi faizleri üreticiler açısından bir maliyet unsurudur. Kredi faizlerinin artması satış fiyatları üzerinde artış yönünde bir baskı oluşturur. 

...tarımsal kaynaklar, teknoloji, insan gücü ve alt yapı tarım sektörünün potansiyelini; uluslararası anlaşmalar ise politika setinin uygulanabilirliğini etkileyen kısıtlardır (Çakmak, Kasnakoğlu ve Akder, 1999:37). Doğru cevap D'dir.

Tarımda makineleşmenin artması emeğin önemini azaltmaktadır.

Türkiye’de 2012-2017 döneminde, hayvansal ürün üretim değeri % 52 artmıştır.

Sanayide verim yüksektir. Sanayi sektöründe istihdam edilenlerin gerçekleştirdiği kişi başına üretim, tarım sektörü çalışanlarına kıyasla görece yüksektir.