“Allah’ın saygıya layık oluşu, insanı çeşitli evrelerden geçirerek aşama
aşama yaratması, yedi kat gökler ve orada bizim dünyamızla çok yakından
ilgili olan ay ve güneşin konumu, yeryüzü ve yeryüzü şartlarının bizim için
yaşanılabilir bir şekilde hazırlanmış olması” vb. konuların ele alındığı bu
paragraf, daha önce gönlüne ve kalbine hitap edilmiş olan muhatabı, tefekkür boyutunda ikna etmeyi amaçlamaktadır. Bu ayetlerin yer aldığı pasajda Nûh (as)’un muhataplarını ikna için onları düşündürecek bazı aklî delilleri zikrettiğini görmekteyiz. Yani insanlar inanç konusunda hisleriyle değil, sonuçta akıllarıyla karar vermelidirler. Bu sebeple davetçi muhataplarının hislerine hitap ettiği kadar aklına da hitap etmelidir. Çünkü hissi olan şeyler geçicidir. Aklın doğruluğunu kabul ettiği şeyler daha kalıcıdır. Bu nedenle olacak ki Kur’ân sık sık evrendeki tecellilere, hikmete, ince nizama, bilgi ve sistem yüklü kevnî oluşlara dikkat çeker. Davette konu edinilen bu hususla muhatabı iknada oldukça önemlidir. Bu nedenle davetçinin afâkî ve enfüsî ayetleri çok iyi terkipleştirerek muhataplarına sunması, tebliğde vazgeçemeyeceği bir metottur.