İnanç açısından Kur’ an’ a göre “inandım” deyip de inanmayan kişi münafıktır. Münafık, yalan söyleyen, hileye ve aldatmaya başvuran, iki yüzlülük sergileyen, bu arada, kendisine güvenmeyen, istikrarsızlık içinde kıvranan, kısacası kalbi/gönlü hasta olan (Bakara, 2/90) sevimsiz ve tehlikeli bir tiptir ve bir şeyler bilip anladığını sandığı halde daima cahilce bir değerlendirme içindedir. Kur’an’da münafıklar değişik surelerde dile getirilmekle birlikte (Bkz. Bakara 2/8-20; Mücadele, 58/16; Maide, 5/142) aynı adla yani “münafikun” diye bir sure ile de Kur’an’da anlatılmaktadır.