Üstlerindeki Rablerinden korkarlar, emrolundukları şeyleri yaparlar. Allâh: ‘İki tanrı edinmeyin, O, tek bir tanrıdır, yalnız Benden çekinerek korkun’ dedi. Göklerde ve yerde olan O’nundur. Din de daima onun içindir. Allâh’tan başkasına mı karşı gelmekten sakınacaksınız.” (Nahl 16/50-52)
Bu âyeti yorumlayan Âlûsî’ye göre “rahbet” ile “takvâ” arasındaki fark şudur: “Rahbet”, mutlak anlamda korkudur. Yani bizzat korkunun kendisidir. “Takvâ” ise, kendisinden korkulan şeyden korunmak suretiyle sakınmaktır. Dolayısıyla “rahbet”, bütün insanlara atfen kullanılan bir duygu iken, “takvâ” ise, tıpkı “haşyet” kelimesi gibi ilim ehline atfen kullanılmaktadır. (Âlûsî, 1997)