Kur’ân’ın önemli kavramlarından birisi olan “sevgi”, insanın doğasında bulunan, bireylerin sevdikleri objelere göre pozitif ya da negatif yönlerde değişebilen bir duygudur. Bu duygu, sadece dilsel olarak ifade etmekten ibaret değildir. Sevgi, yaşanarak hayata aktarılan ve kalbin dinamiklerinden olan bir ruh halidir. Yaşanmadıkça bilinemeyen bu duygunun tam mânâsıyla tanımını yapmak pek mümkün gözükmemektedir. Sevgi, insanoğlunun mayasında bulunan fıtrî bir duygudur. Gerek Batı’da ve gerekse İslâm Dünyası’ndaki düşünürlerin üzerinde fikir beyan ettikleri “sevgi” hakkında değişik tanım denemeleri yapılmış ise de, sevginin, ittifakla kabul edilmiş bir tanımı yapılamamıştır.