Tefsîr, kesinlik arzeder; ancak te’vîl kesinlik ifade etmez.

Tefsîr, ekseriya âyetlerin lafızlarında, te’vîl ise manalarında görülür.

Tefsîrde hakikate delâlet ettiği için ekseriyetle tek bir anlam, te’vîlde ise yoruma müsait olması hasebiyle birden çok anlam söz konusudur.

Tefsîr hakikat yoluyla lafızların zâhirî manalarını, te’vîl ise onların içsel anlamlarını ortaya çıkarmaktadır.

Tefsîr bireysel ictihâdlara, te’vîlilâhî beyanlara dayalıdır.