Oryantalistlerin bu tür maksatlı iftiralarını çürüten delillerden bazıları şunlardır:
1. Tıbbî olarak sabittir ki saralı, nöbet esnasında idrak ve düşünme kabiliyetini
tamamen kaybeder; gerek kendisinde ve gerekse çevresinde olup bitenlerden haberi olmaz. Vahiy esnasında Resûlullah ise şuur ve idrakini hiç kaybetmemiştir.
1. Ünite - Kur’ân’ın Nüzûlü ve Metinleşmesi 9
2. Saralı, hastalığı esnasında saçmalar. Vahiy esnasında Resûlullah’ta böyle bir
menfî durum kesinlikle vâki olmamıştır.
3. Saralı şiddetle titrer. Vahiy esnasında Resûlullah’ta görülen haller arasında
şiddetli titreme hali yoktur.
4. Saralı, nöbetten sonra bütün uzuvlarında şiddetli bir ağrı ve bitkinlik hisseder. Bu durumuna çok üzülür. Hatta bazıları intihar etmeye bile kalkışır. Vahiyden sonra ise Resûlullah’ta bu tür olumsuzluklar asla meydana gelmemiştir. Hz.
Peygamber, vahiy hali geçtikten sonra insanlığı, hem dünyevî ve hem de uhrevî
hayatını düzenleyerek mutluluğa götürecek ve huzura kavuşturacak esasları ihtivâ
eden vahiyleri tebliğ etmişti