Ebu Zeyd’e göre Kur’ân, yetkinliğini inmiş olduğu dilden alır. Bununla birlikte
Kur’ân bir dil olmayıp, dil içinde bir “söz”dür. Bu sebeple, dil, değişmeye direnen bir yapıda olsa da söz hem değişen hem de değiştiren bir enstrümandır. Yani
Kur’ân hem tarihsel şartların oluşturduğu bir kültürel üründür, hem de kendisi
o dönemde yeni bir kültür üretmiştir.