Sağlık çalışanları, hareketliliği arttırmaya yönelik olarak gerçekleştirdikleri uygulamaların öncesinde, bu uygulamalar esnasında ve sonrasında, hastalarının fizyolojik durumundaki değişiklikleri takip etmek zorundadırlar. Özellikle istirahat hâlinde fark edilmeyen problemler, kişiler yatakta hareket ederken, ayağa kaldırıldıklarında ve yürüme gibi zorlayıcı bazı aktivitelerle karşı karşıya kaldıklarında daha belirgin bir hâle gelebilir. Örneğin; istirahat halindeyken kan basıncı normal değerlerinde seyreden bir hasta, ayağa kaldı- rıldığında ani bir tansiyon düşüklüğü yaşayabilir. Buna ‘ortostatik hipotansiyon’ denir. Hasta, bunun sonucunda düşüp kendisini yaralayabilir. Bu nedenle vital bulgular, harekete başlamadan önce, hareket sırasında ve hareket sonrasında mutlaka değerlendirilmelidir. Tıpta kabul görmüş dört vital bulgu vardır. Bunlar; nabız, kan basıncı, solunum ve vücut sıcaklığıdır. Her bir vital bulgu ayrı ayrı değerlendirilebilir ancak genel yaklaşım hepsini aynı anda değerlendirmektir. Vital bulguların her biri vücuttaki farklı bir sistem ile ilgili bilgiler verir. Örneğin; nabız ve kan basıncı kalp-damar sisteminin durumu hakkında bilgi sağlarken solumunun değerlendirilmesi akciğerlerin düzgün görev yapıp yapmadığını gösterir.