SVO geçirmiş hastanın fiziksel, duygusal ve sosyal açıdan desteklenmesi hastanın iyileşmesi bakımından önemlidir. Bireyin günlük yaşamda bağımsızlığını sağlamak, sosyoekonomik ve mesleki açıdan en iyi fonksiyonel kapasiteye ulaştırmak, ailesi/bakım personeli ve sosyal çevresi ile iletişimini desteklemek, hastanın üretkenliğini arttırmak ve yaşam kalitesini arttıracak uygulamaları gerçekleştirmek rehabilitasyonun en önemli amaçlarındandır. SVO hastasında erken dönem hasta bakım uygulamaları kapsamında, hekimin planladığı tedavinin düzenli işleyişini desteklemek, olası sorun ve komplikasyon gelişimini değerlendirmek ve gerekli durumlarda hekimi bilgilendirmek, gerekli önlemlerin alınmasına destek olmak yardımcı sağlık personelinin yapılabileceği uygulamalardandır. Hastanın hastanede yattığı süre içerisinde, yaşamsal bulgularının sık sık kontrol edilmesi önemlidir. Ne kadar önemsiz görünse de hastanın duyu, hareket ve fonksiyonları ile ilgili olarak herhangi bir değişiklik fark edilmesi durumunda mutlaka kaydedilmeli ve ilgili sağlık personeli bilgilendirilmelidir. Artan nörolojik problem, beyindeki ödem veya kanama alanlarındaki hasarı gösteren önemli bulgudur. Bakım ve rehabilitasyon uygulamalarından önce hastanın detaylı bir şekilde değerlendirilmesi gerekir. Özellikle günlük yaşam bağımsızlığı ve fonksiyonel düzeyi bakılmalıdır. Beslenme, boşaltım, giyinme, kişisel hijyen, hareket becerisinin yanı sıra evden dışarı çıkabilmek, alışveriş yapmak, yemek yapmak, ev işlerini yapmak ve sosyal aktivite katılımı da değerlendirilmelidir. Erken dönemlerde SVO’lu hastalar sıklıkla günlük yaşamdaki aktiviteleri gerçekleştirmede steksizlik yaşarlar. Bunun en önemli nedeni hissedilen güçsüzlük ve beceriksizliktir. Bu nedenle erken dönemde hastayı dinlemek, yapılacaklar ve yararları konusunda hastayı bilgilendirmek, onayını ve desteğini almak, rehabilitasyona aktif katılımını sağlamak gerekmektedir. İsteksiz olan hastada başarı elde etmek oldukça zor olacaktır.
İnme sonrası hasta bakım aktiviteleri; yatak yaralarının açılmasını önlemek, yeniden hareketliliği sağlamak, gelişebilecek eklem ve yumuşak doku problemlerini önlemek (deformite ve kontraktür), omuz çıkığını önlemek, pozisyon değişikliğini sağlamak, deri bakımı, bireysel bakım, tüple beslenen hastalarda beslenme yönetimi, bağırsak ve mesane kontrolü, aile/bakımverenin sorunla baş edebilmesine olanak sağlamak, evde bakım ve rehabilitasyonun devamlılığı konusunda eğitim vermek şeklinde özetlenebilir.
Hastaya sık sık pozisyon vermek ve pozisyonunu değiştirmek (yara riski yok ise 2 saatte bir) önemlidir. Erken dönemde mümkün olduğunca hasta sağlam tarafa yatırılmalıdır. Etkilenen tarafa yatırıldığında süre kısa tutulmalıdır. Erken dönemde ödem riski ve kafa içi basınç artış semptomları dolayısıyla hastanın başının dik tutulması (hafif yüksekte) önerilir. Fakat hasta sürekli yarı oturur veya tam oturur pozisyonda tutulursa kalça bükülü kalacağından eklem limitasyonları gelişebilir. Hastanın yüzükoyun yatmasına engel bir durum yok ise gün içinde 25-30 dk. yüzükoyun yatması sağlanmalıdır. Bu pozisyon kalça eklem limitasyonunu önlemek bakımından da önemlidir. Erken dönemde hastanın kafa içi basınç artışı olabileceğinden sık sık kontrol edilmesi, başının yüksekte tutulması gerekmektedir. Ikınma yoğun ve şiddetli öksürük, kusma, aşırı gürültü ve parlak ışık gibi faktörlerden kaçınmak gerekir. Doğru cevap D seçeneğidir.