Teknolojinin yardımıyla genellikle sanal bir ortamda kişi veya kurumlara maddi veya manevi zarar verilmesine bilişim suçu denir. Bilişim alanındaki suçlarla ilgili olarak Avrupa birliği uyum yasaları çerçevesinde hazırlanan 5237 sayılı yeni Türk Ceza Kanunu, 1 Haziran 2005 tarihi itibari ile yürürlüğe girmişti. Yeni TCK ile birlikte; bilişim suçları, onuncu bölüm altında “Bilişim Alanında Suçlar” başlığı altına düzenlenmiştir. Yeni Türk Ceza Kanunundaki bu düzenlemelerin yanında, bilişim sistemleri ile işlenebilecek ancak tek baslarına tamamen bilişim suçu olarak adlandırılamayacak suç tipleriyle ilgilide düzenlemeler yapılmıştır. Eski TCK da bilişim suçları madde 525/a/b/c/d altında çok kısa ve yetersiz olarak bahsedilirken, 5237 sayılı yeni TCK da 243–244–245–246’ıncı maddeler ile birçok farklı baslık altındaki maddelerde bilişim suçlarına da yönelik düzenlemelerde bulunulmuştur. Örneğin; yeni TCK’nın ikinci kısmı olan kişilere karşı suçların, dokuzuncu bölümünde, “Özel Hayata ve Hayatın Gizli Alanına Karşı Suçlar” başlığı altında; madde 135 ile “kişisel verilerin kaydedilmesi” suçu, madde 136 ile “kişisel verileri hukuka aykırı olarak verme ve ele geçirme” suçu, madde 138 ile “verileri yok etme” suçu konularında düzenlemeler ve eklemeler yapılmıştır. Yine TCK’nın ikinci kısmındaki yedinci bölümü olan “hürriyete karsı olan suçlar” altında madde 124 teki “Haberleşmenin engellenmesi” suçu, aynı kısmın sekizinci bölümü olan “şerefe karsı suçlar” başlığı altında madde 125 deki “hakaret” suçu, aynı kısmın, dokuzuncu bölümünde, “Özel Hayata ve Hayatın Gizli Alanına Karsı Suçlar” başlığı altında madde 132 deki “Haberleşmenin gizliliğinin ihlali” ile madde 133 deki “kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi – kaydedilmesi” suçu ve topluma karsı islenen suçlar kısmının yedinci bölümünde ise “Genel ahlaka karsı islenen suçlar” adı altına madde 226 da ki “müstehcenlik suçu” da direkt olarak bilişim suçu olarak adlandırılmamış olsalar da bilişim vasıtası olarak işlenebilecek suçlardandır.