“Sosyal devlet” ilkesi; herkese, içinde yaşamakta olduğu toplumun olanaklarına uygun bir yaşam
düzeyini sağlamakla kendini görevli bilen devlet
anlayışını ifade eder. Özellikle II. Dünya Savaşı
sonrasında, birçok ülke tarafından “sosyal devlet”
ilkesi benimsenmiştir. Bu ilkeyi benimseyen devletler, vatandaşların sosyoekonomik durumlarını
iyileştirmek, insan onuruna yaraşır bir hayat sürmelerini sağlamak ve sosyal güvenliklerini temin
etmek hususlarında kendilerini yükümlü görmüşlerdir. Bu yükümlülükler, anayasal dayanaklarla da
“görev” haline gelmiştir. Böylece “yaşlılar için devlet sorumluluğu” ve hayatın her alanında yaşlılara
garantinin sağlanması söz konusu olmuştur. Başka bir ifade ile sosyal devlet ilkesi sonucunda, yaşlıların bakım, gözetim ve korunma gibi
ihtiyaçlarının yerine getirilmesi, yaşlılar için bir
“hak”, vatandaşı oldukları devlet için de bir “görev”
halini almıştır.
Bu koruma, BM tarafından 12 Nisan 2002’de
Madrid’de gerçekleştirilen Uluslararası Madrid
Yaşlanma Hareketi Planında “hak” şeklinde uluslararası baz da sabit bir hal almıştır.