Ülkemizde biyoyararlanım ve biyoeşdeğerlik çalışmalarına yönelik yapılan ve halen kullanımda olan düzenleme, 1994 yılında “Farmasötik Müstahzarların Biyoyararlanım ve Biyoeşdeğerliğinin Değerlendirilmesi Hakkında Yönetmelik” ismiyle yayımlanan yönetmeliktir. In vivo ve in vitro çalışmaların nasıl yürütüleceği, bu çalışmaların gerçekleştirileceği yerlerin sahip olması gereken nitelikler ve kabul kriterleri de yine bu yönetmelik ile açıklığa kavuşturulmuştur. 1995 yılında, İyi Klinik Uygulamalar ve İyi Laboratuvar Uygulamaları kılavuzlarının yayınlanmasını, FDA ve AB kılavuzlarının tercüme edilmesi takip etmiştir. Bu sayede klinik araştırmaların yürütüleceği yerleri ilgilendiren kalite standartları da belirlenmiştir. Yine aynı yıl içinde, Sağlık Bakanlığı, piyasadaki mevcut ilaçlar ve ruhsatlandırma aşamasında bulunan ilaçlar için üreticilerden, biyoeşdeğerlik ve biyoyararlanım çalışmaları için talepte bulunmuştur. 1999 yılı itibariyle ise biyoeşdeğerlik çalışmaları zorunlu kılınmış ve 2000 yılında bu durumu sağlayamayan başvurular ruhsat alamamıştır. Böylelikle ülkemizde, ruhsat başvurusunda bulunmak isteyen üreticiler için bu çalışmaların yapılması zorunlu hale gelmiştir.