AİHM’nin işkence ve insanlık dışı ya da onur kırıcı muamele kavramlarının tanımını yaptığı asıl önemli olay ise İngiltere’nin Kuzey İrlanda’daki uygulamalarına ilişkin olarak İrlanda Cumhuriyeti’nin 1971’de yaptığı şikâyettir. Bu olayda önce AİHM sonra Mahkeme hükümde kademeli üç basamak şeklinde yer alan “işkence”, “insanlık dışı” ve “onur kırıcı” muamelenin ne anlama geldiğini saptamıştır. İrlanda Cumhuriyeti’nin İngiltere aleyhine yaptığı bu başvuru üzerine AİHM yaptığı incelemede İngiltere’nin “beş teknik” (Bu teknikler; 1)
Duvar duruşu (gözaltındaki kişilerin birkaç saatlik bir süre ile ayakta kalmaya zorlanması), 2) Kukuleta giydirme (gözaltındaki kişilerin kafasını bir torba ile örtme ve torbayı orada tutma), 3) Gürültüye maruz bırakma, 4) Uykusuz bırakma 5) Yiyecek ve içecekten yoksun bırakma uygulaması altında yaptığı soruşturmayı işkence olarak nitelemiştir. Daha sonra olayı inceleyen AİHK, tekniğin birey üzerindeki etkisine bakarak olayın işkence değil fakat insanlık dışı muamele olduğunu saptamıştır.