Maxam ve Gilbert’in 1977 yılında yayınladıkları kimyasal kırılma yönteminde, baz-spesifik-kimyasallar yardımıyla, DNA’da yer alan bazı nükleotit bölgelerinde şeker-fosfat iskeletinde rastgele kırılmalar oluşturulmaktadır. Bu amaçla hidrazin, dimetil sülfat ya da formik asit kullanılarak bazlar değişikliğe uğratılmakta ve daha sonra piperidin yardımıyla degişikliğe uğramış nükleotitlerin bulunduğu noktalardan DNA zinciri kırılmaktadır. Bu yöntemde, nükleotit dizisi saptanacak olan DNA önce 5’ ucundan radyoaktif bir madde ile işaretlenmektedir. Daha sonra DNA’nın ayrı ayrı A, C, G ya da T nükleotitlerinden kırılması için dört ayrı tüpte değişime uğrama ve kırılma tepkimeleri gerçekleştirilmekte ve böylece her tüpte farklı nükleotitlerden kırılmış boyları birbirinden farklı DNA parçaları elde edilmektedir. ddNTP Sanger yönteminde kullanılan, zincir sonlanmasına neden olan dideoksi ribonükleozit trifosfattır. Poliakrilamid, Selüloz asetat ve Agaroz ise PCR ürünlerini görüntülemek için kullanılan jel Elektroforezinde kullanılmaktadır.