Doktorlar sağlığı geliştirme ve mümkün olan en uzun yaşam süresine ulaşma hedefleriyle tedavi kararları alırken sosyal çalışmacılar, kişinin kendi belirlediği tedavi amaçlarını teşvik etme amacındadır.

Sağlık ekibi içinde doktor idareyi elinde tutmaya; sosyal çalışmacı ise ekiple işbirliği yapmaya eğilimlidir.

Doktorlar test sonuçları gibi nesnel verilere göre karar alırken sosyal çalışmacılar hastanın yaşadığı olaylara ilişkin geliştirdiği kişisel yorumlarını dikkate alır.

Doktorlar genellikle, hastalarının ruhsal sorunlarıyla uğraşma konusunda kendilerini sosyal çalışmacılardan daha rahat hissederler.

Doktorun hedefi hayat kurtarmak iken sosyal çalışmacının odak noktası yaşamın süresinden ziyade kalitesi üzerindedir.