Hipokrat’ın tıp anlayışı, hastaya yararlı olunmasını, zarar verilmemesini ve adaletli davranılmasını öncelemektedir. Hastaya yarar kavramı, kişiye rağmen yarar şeklinde olup hasta özerkliğini çok fazla önemsememektedir.  Hipokrat ve takip eden ekollerde hasta hakları kavramına uzun yıllar rastlamak zordur. Hastaya yararlı olunması, adil davranılması, zarar verilmemesi elbette önemli bir kazanımdır ama sonuçta karar alma sürecine hastanın dâhil edilmesi pek olası değildir. Hastanın karar verme sürecine dâhil edilmesi, hastanın hem özerkliğini kullanabilmesine hem de tedaviye uyumuna ve tedaviyi sürdürmesine katkı sağlayacaktır.

Sağlık hizmetinin son seviyesi olan üçüncü basamakta tam olarak iyileştirilemeyen kronik ve hatta son evre sağlık sorunları olan kişilerin bakımı yönetilmektedir. Bu kişilerin fiziksel konfor ve işlevlerini en üst düzeye çıkarmak için destekleyici yardımlara odaklanılmaktadır. Üçüncü basamakla ilişkili sosyal hizmet uygulama alanları; rehabilitasyon merkezleri, yaşlı ve bakım evleri, evde bakım kurumları, hospice (terminal dönem) programları ve engelli bakım ve eğitim merkezleridir. Dolayısıyla doğru cevap C'dir. 

1975 yılı sonlarında Avrupa Konseyi Parlamenterler Asemblesi, hasta hakları ile ilgili öneriler taslağı hazırlamıştır. 29 Ocak 1976’da bir öneri (recommendation) olarak resmileşen bu belge, aynı zamanda Avrupa’da “ölümün tanımlanması” (determination of death) konusunda da bir kriter oluşturmuştur.

Hasta-rol davranışı hastalığın veya yaralanmanın belirlenmesini takiben kişinin ortaya koyduğu davranış biçimidir. Sosyal sınıf, dini inançlar, etnik köken, mevcut sosyal destek seviyesi ve cinsiyet gibi değişkenlerden görece daha fazla etkilenebilir. Doğru cevap A'dır. 

“Biyopsikosos­yal değerlendirme” adı verilen bu aşamada birey hakkında bilgi edinilir. Bireyin tıbbi ihtiyaçları, ilaç kullanımı, yaşantısındaki stres kaynakları, sahip olduğu sosyal destek ağları (aile, arkadaşlar gibi), alkol ve madde kullanımı gibi konularda bilgi edinilme­si önemlidir. Bu değerlendirmeler sonucu ulaşılan bilgiler, sağlık çalışanlarının tedavi yöntemlerini ve önceliklerini etkileyecek sonuçlar doğurabilmektedir.

Cabot'un, sosyal çalışmacıdan mesleki beklentileri:

• Tıbbın sosyalleşmesine yardımcı olmak,
• Doktorlar ile hastalar ve hasta yakınların birbirlerini anlamalarını sağlayacak bir “tercüman” olmak
• Sağlığı etkileyen sosyal ve zihinsel etkenler hakkında bilgi elde etmek ve çalışmalar yapmak.

Endüstri/Örgüt Psikolojisi İş hayatını iyileştirmek ve üretimi artırmak amacıyla psikoloji bilgilerini iş yaşamına uygulayan uzmanlık alanıdır. Bu psikologların büyük kısmı, insan kaynakları uzmanı olarak çalışırlar. Plan yapma, örgütsel değişim, kaliteli yönetim gibi alanlarda eleman örgütlenmesi ve eğitimi konularında çeşitli örgütlere destek verirler. Doğru cevap D'dir.

Massachusetts General Hospital’de bir hematoloji uzmanı olan Dr. Cabot tarafından hastanede sosyal hizmet birimi kurulmuş ve ilk kez ücretli profesyonel bir işe dönüşmeye başlamıştır. Cabot üç temel hedef ile yola çıkmıştır. Bunlar:
1. Halk sağlığını geliştirmek,
2. Geniş hasta kitlelerinin tedavilerini gözetmek (devamını sağlamak),
3. Soğuk ve mekanik hastane ortamını daha kişisel ve insancıl hale getirebilmek. Doğru cevap B şıkkıdır.

İlk tıbbi sosyal hizmet eğitimi 1912 yılında verilmeye başlanmıştır. 

Doğum öncesinden ölüme kadar devam eden yaşam süresinde insan gelişiminin evrelerini inceleyen uzmanlık alanıdır. Gelişim psikologları yaşa bağlı davranış değişikliklerinin tanımlanması, açıklanması ve ölçülmesi üzerinde çalışırlar. Doktora düzeyindeki gelişim psikologları, araştırma faaliyetlerinde bulunurken lisans ve yüksek lisans mezunları, okul öncesi eğitim veren kurumlarda, hastane ve kliniklerde gelişim psikoloğu olarak çalışabilirler. Bakımevleri ve yetiştirme yurdundaki ergen ve gençlere uygulanan programların değerlendirilmesi türü faaliyetler, huzurevi ve diğer kurumlardaki yaşlıların belirli hedeflere yönlendirilmeleri gibi çalışmaları yürütürler.

En geniş alanı klinik psikolojidir.  

D seçeneğindeki bilginin tersine; sosyal çalışmacılar genellikle, hastalarının ruhsal sorunlarıyla uğraşma konusunda kendilerini doktorlardan daha rahat hissederler.

Sosyal hizmet müdahalesi kapsamında, gerektiğinde hastanede, hastanın ikametinde, işyerinde, okulunda veya sosyal ortamında sosyal inceleme yapılır. Sosyal inceleme yalnızca hastanede yapılan bir uygulama değildir. Doğru cevap B'dir.

Günümüzde hastanelerde görev yapacak bir sosyal çalışmacının aşağıda belirtilen konularda bilgisinin olması beklenmektedir:

• Temel tıbbi terminoloji, 
• Hastalıklar hakkında genel bilgi,
• Cinsel sağlık hakkında genel bilgi,
• Bağımlılık, obezite gibi sağlığı etkileyecek davranışlara ilişkin bilgi,
• Depresyon, yas, kayıp, anksiyete gibi sık rastlanan psikolojik sorunlara ilişkin bilgi,
• Yaşam süresi, davranış değişikliği ile ilgili temel kavram ve teoriler,
• Ücretli ve ücretsiz sağlık hizmetleri,
• Hasta hakları,
• Özellikle göçmenler, yoksulluk içinde yaşayan bireyler ve dezavantajlı grupların sık karşılaştıkları sağlık sorunları ve bu sorunları ortaya çıkaran çevresel koşullar,
• Müracaatçılara doğru bilgilendirme ve yönlendirme yapabilmek üzere yaşadığı çevrede yerel yönetimler, sivil toplum kuruluşları gibi farklı merkezlerin sağladığı imkânlara ilişkin bilgiler, 
• Psiko-sosyal ve manevi değerlendirme yöntem ve aşamaları,
• Çocuklara, yaşlılara, kadınlara yönelik istismarın gösterecek ipuçlarını fark edebilme becerileri,
• Travma, istismar mağduru olmak gibi kırılgan durumda olabilecek bireylerle sağlıklı iletişime geçebilme becerileri,
• Hastanede sağlık ekibi tarafından da gerekli görülen hastaların psiko-sosyal incelemelerinin yapılması.

Hasta Hakları Yönetmeliği 1998 tarihinde yürürlüğe girmiştir. 

Sosyal hizmet çalışmalarında, uygulamalar için gerekli bilginin üç temel kaynağı bulunmaktadır.  Bunlar: “teorik bilgi, olgusal bilgi ve uygulama bilgisidir.” 

Dayanışma hakkı, tüketici hakkı, çevre hakları, hasta hakları 3. kuşak haklardandır.

Hasta haklarını kapsamlı bir şekilde ele alan Amerikan Hastane Birliği,1973 yılında Hasta Hakları Beyannamesi’ni (A Patient’s Bill of Rights) yayınlamıştır. Hasta hakları ile ilgili olarak yayınlanan ilk belge olarak bilinen bu beyanname, ulusal bir beyanname olmasına rağmen günümüzde genelde kabul edilen değerlere yer vermesi nedeniyle hasta hakları konusunda önemli bir belgedir.