-ABC Sistemi: Bu sistem, önceliklerin belirlenmesi konusunda tüm yöntemlerin atası konumundadır. Yapılması gereken her bir işin önceliği konusunda duygusal davranılmasına izin vermeden bir değer verilir.
-Dizin Kartı/Post-It (Yapışkan Kağıt) Sistemi: Bu yöntemde yapılması gereken her bir iş öncelikle kartlara veya kağıtlara yazılır. Sonrasında ise bütün kartlar bir önem sırasına konulur ve bu sıraya göre çalışmaya başlanır.
-Envanter Sistemi: ABC sistemine benzer bir yöntem olmakla beraber bu sistem sonuç odaklıdır. ABC sisteminde her işe verilen değerler yapılacak işlerin sıralamasını belirlerken, envanter sistemi yapılan işlerin istenilen hedeflere ulaşmada ne kadar işe yaradığına yani başarısına bakarak bu işlere bir değer atar.
-Bedel (Karşılık) Sistemi: Bu sistem, yapılan işlerin ölçülebilir bir karşılığının olması düşüncesine dayanır. Buna göre her yapılması gereken iş için bir bedel belirlenir. Mali değer ve getiri gibi ölçülebilir ve önemli bir unsur açısından kullanılan zaman ele alınırsa, kişilerin işlerin değerini görmesi ve harekete geçmesi daha kolay olacaktır diye düşünülür.
-Pareto ilkesi: İtalyan ekonomist Vilfredo Pareto İtalyanların ulusal servetinin %80’ine halkın %20’lik bir kesiminin sahip olduğunu gözlemlemiştir. Zamanla bu oran farklı durumlarda da gözlemlenmiş ve bir ilke hâline gelmiştir. Örneğin gelen e-maillerin %20’si ile yapılacak işlerin %80’iyle ilgilidir, bir şirketin satış gelirlerinin %80’i müşterilerinin %20’sinden gelir, bir işletmede çalışanların %20’si hastalık izninin %80’ini alır gibi. Buna göre işletmelerde zamanın verimli kullanılması isteniyorsa işletme için getirisi ya da riski yüksek olan işler için zamanın %80’ini, kalan işler için ise %20’sini ayırmak gerekecektir.