Adorno’ya göre popüler kültür ürünleri standartlaştırılmış ürünlerdir ve popüler müzik de standartlaştırılmanın en son noktasına ulaşıldığı durumda sömürülüp tüketilir. Bu nedenle, popüler müziğin yapısı mekaniktir. Çünkü popüler bir müzik eserinde olması gereken incelik (detay), popüler müzikte yinelenerek kullanılır ve popüler müzik eserinin asıl yapısına dokunulmaz. Bu durum dinleyenin aynılaştırmasına neden olur ve dinleyicilerde “sahte bir bireyleşme” duygusu uyandırır. Oysa popüler müzik dinleyicileri aynı çizgide bulunur. Adorno, popüler müziğin pasif dinleme yarattığı görüşünü savunur. Popüler müziğin sürekli kendini tekrarlayan biçimi dinleyiciyi yaratıcılıktan uzaklaştırır.