Seyirci, oldukça farklı gruplardan insanların oluşturduğu heterojen bir kalabalıktır. Sinemaya giden birey hem kendi ekonomik, kültürel grubunun hem de seyirci kitlenin bir üyesidir; toplumsal konumu ve rolleri sinema salonunda da sürer. Hauser (1984)’e göre; seyirci kitlesini oluşturan bireylerin aralarındaki tek bağ sinema salonlarını doldurmaları ve film bitince yeniden topluma karışmaları, tek ortak yanları ise bir tek sınıfsal ya da kültürel çevreye ait olmamalarıdır. Bir araya gelmeleri de ayrılmaları kadar kolaydır. New York’taki insanla Eskişehir, Rio de Jeneiro, Hong Kong ya da Londra’daki insan aynı filmi seyretmek için sinemaya gitmektedir. Her biri farklı kültürlere, yaşam koşullarına sahiptir. Film başladığında farklılıklar ikinci plana düşer, benzerlikler öne çıkar. Örneğin, bilinmeyenden korkmak, âşık olmak, onaylanma, beğenilme arzusu duymak evrensel boyutta paylaşılan duygulardır. Seyirci topluluğu içinde yer almanın belli bir filmi seyreden grubun içinde bulunma, bir ritüelin parçası olma duygusu verdiği söylenebilir. Sinemaya gitmek, boş zaman etkinliği olarak genellikle aile ve arkadaşlarla birlikte yapılan bir eylemdir.