insan gücünün yerini alan makineleşmeyle kitle toplumunu oluşturan "üreten ve tüketen" insanın hayatı programlanmış kalıplar içine girmeye başladığından, toplumsal ilişkiler insancıl boyuttan çıkarak, zayıflamış; insan, kalabalık içinde yalnızlaşmıştır.

Uzak mesafelerde yaşayan insanlar kitle toplumunun özellikleri, değerleri, eğilimlerinden etkilenmiş, yoğun çalışma saatleri nedeniyle birbirleriyle iletişim kurma eğiliminden uzaklaşmışlardır.

Bireyin boş zamanlarını tüketim araçlarına ayırması, boş zamanlarını düzenlerken özgür olmaması onu diğer insanlardan uzaklaştırmıştır.

Bilimsel ve teknolojik gelişmelere paralel olarak yaşamı uzayan insanın hayatında diğer insanlara ayıracak vakit bulamaması, seri üretim sürecine dayalı toplum içinde daha çok üretme eğiliminden gelmektedir.

insanın yemek yeme, eğlenme, kültür ürünlerini tüketme alışkanlıkları çalışma saatlerinden arta kalan boş zamanlarında gerçekleşirken, insan bu boş zamanlarını başkalarına göre organize edememekte, bu da onu yalnızlaştırmaktadır.