Latincede “civilis” sözcüğünden türetilen sivil; yurttaşa, yaşamına ve haklarına ilişkin bütüncül kazanımları ifade etmektedir. Sivil’den türeyen “sivilize” ya da “sivilleştirmek” bir topluluğu sosyal hale getirmek; bir bakıma maddi, sosyal ve kültürel gelişmeyi anlatır (Akal, 1990). Bir bakıma sivilleşmenin Batı’daki karşılığı ile ilkelden uygarlığa geçiş, sosyalleşme, gelişme, modernleşme ve ilerleme gibi anlamların yüklendiğini söylemek olanaklıdır. Sivil kavramının Türkiye’deki anlamı ise genelde “askeriyeden ayrı-askeriye dışı” kurumlar anlamında kullanılmıştır.