İnançların topluma hizmette temel bir sermaye olduğu hususunu daha net olarak anlamak için yaşlıların topluma katılımları, uyum göstermeleri veya toplumun diğer katman ve kesimlerinin yaşlıları kabullenmeleri ve toplumda onlara yer vermeleri gibi noktalarda dinî inançların işlev ve etkisine bakılabilir. Bu çerçevede çeşitli toplumlara yakından bakıldığında; dinin, yaşlılık döneminde bireylere sosyal ilişkiler fırsatı verme, sosyal etkinlik fırsatı sağlama, sosyal uyum ve sosyalleşme fırsatı temin etme, rol desteği sağlama gibi yaşlıların toplumun dışına itilip yalnızlaşmaların engelleyen ve dolayısıyla aslında var oluşlarına anlam katan bir yapısal özellik arz ettiği görülebilir.