Toplumsallaşma sürecinin resmi ve örgütlü kurumlarından biri de eğitimdir (Özkalp, 1994). Her toplumda eğitim, o toplumun yapısına, bir başka deyişle toplumsal özelliklerine bağlı olduğu için bir toplumdan diğerine çeşitli değişiklikler gösterir. Buna göre eğitimin en belirgin özelliğinin toplumsal yönü olduğu söylenebilir (Aslan, 2001). Toplumun eğitim üzerindeki rolü, eğitimin işlevlerinin de toplumun amacı doğrultusunda biçimlenmesini gerektirmektedir. Diğer bir deyişle her toplumun amacına göre, eğitimin işlevi de değişiklik gösterir. Öte yandan eğitimin her toplumda değişmeyen işlevlerinden de söz etmek de olasıdır. Eğitimin değişmeyen bu işlevleri şu şekilde açıklanabilir (Akbaşlı ve Kavak, 2008; Hoşgörür, 2003; Özkalp, 1994; Tezcan, 1996):

• Toplumun kültürel mirasının sürekliliğini sağlamak: Eğitimin bu işlevi gerçekleştirmesi, öncelikle toplumun sahip olduğu kültürü yeni yetişen kuşaklara aktarmasıyla olanaklıdır. Burada ise ilk, orta ve yükseköğretim kurumları önemli sorumluluklara sahiptir.

• Toplumsal değerleri kazandırarak bireyin toplumsallaşmasını sağlamak: Her toplumu bir arada tutan, ortak anlayışlar geliştirmesini sağlayan, kısaca toplumu toplum yapan değerler vardır. Birey bu değerleri, öncelikle aile çevresinde planlı ya da gelişigüzel bir biçimde kendiliğinden öğrenir. Okullar ise bu değerlerin planlı bir şekilde öğretildiği, öğretilen değerlerin içselleştirilmesini sağlayan temel kurumlardır.

• Toplumun ilerlemesini, gelişmesini sağlayacak bireyler yetiştirmek: Her toplum, daha önce de belirtildiği gibi kültürel birikimlerini yeni kuşaklara aktararak sürekliliğini sağlamaya çalışır. Ancak bilginin sürekli arttığı, hızla yayılıp paylaşıldığı, bilgi teknolojilerinin geliştiği günümüzde, eğitim kurumları toplumdaki tüm kurumlar gibi değişim ve gelişimden etkilenerek yeni yapılanmalar oluşturmak durumunda kalmaktadır. Bu değişimi kendi amaçlarına göre gerçekleştirebilen eğitim kurumları toplumun gereksinim duyduğu nitelikli bireyleri yetiştirebileceklerdir.