Toplumsal olanın, yani toplumsal ilişkilerin anlamlandırılmasının, temelde bir özne-yapı ilişkisi olduğunun, bunun da metodolojik olarak bir ikilik temelinde ele alındığının gösterilmesidir. Yani, modernite düşüncesinin gerçekliğe ulaşma yaklaşımı, özneler ile yapılar arasındaki ilişkilerin sosyal kurumlar kapsamında nesneleştirilerek anlamlı hâle gelmesinin mümkün olacağı düşüncesine dayanır. Burada tekrar etmek gerekirse, bireyler öznel varlıklardır ve diğer canlılardan farklı olarak, akıl yürütme yeteneklerini bilinçli bir şekilde ve özgürce kullanarak düşünür, tutum takınır ve davranırlar. Ancak bu eylemleri, davranışlarının ilişkili olduğu sosyal kurumların toplumda birikerek oluşturduğu bilgi kapsamında anlam ifade eder. İşte modernitenin bilim anlayışına göre, toplumda sosyal kurumlarda biriken bu bilgi, metodolojik kabullenişlerle, önce araştırma sorunu hâlinde sorunsallaştırılır, daha sonra bu sorunsalın incelenmesi için gereken bilgi toplanır, analiz edilir, yorumlanır ve bu bilgi tekrar ele alınan araştırma konusunun hâlihazırda mevcut kuramsal birikimine eklenerek bilgi birikiminin sürekliliği sağlanır. Yani, annelerin davranışlarının anlamı, annelik sosyal kurumu içerisinde, annelik davranışları da aile sosyal kurumu içerisinde anlam bulur. Aile de diğer sosyal kurumlarla girdiği ilişki temelinde toplumsal anlamına kavuşur.