Ev-içi kadın emeği tartışmalarının tarihi kökleri Mary Inman’ın (1940) çalışmasına kadar götürmek mümkün. Inman’a göre, kadınların sömürüsü yasal, kültürel, psikolojik, ekonomik ve politik olmak üzere çok boyutludur ancak kadınların ezilmişliğinin özü ev içinde harcadığı emekle doğrudan ilişkilidir. Kadınlar her gün alışveriş, yemek, temizlik, çocuk bakımı gibi bitmek bilmeyen birçok rutin işleri gerçekleştirir. Kadınların gerçekleştirdiği bütün bu ev işleri ve bakım emeği (çocuk, yaşlı, hasta vb.) aslında emek gücünün üretimidir. Bu yönüyle karşılığı ödenmeyen aile emeği bağımsız bir tarz olan üretime dâhil olur ve aynı zamanda sermaye için de üretkendir (aktaran Vogel, 2008, s.238).