İdealizmi tamamen reddeden Marx, Hegel’in diyalektik yöntemini gerçekliği anlamanın önemli bir aracı olarak görür. Marx’ın değil Hegel’in diyalektik yöntemi mistik teolojik terimler içerir. Marx’a göre Tanrının varlığıyla ilgilenmek yerine, ilgi odağının daha ziyade (sosyal sistemler olarak görülen) ‘somut toplumlar’ ve çatışan çıkarlara sahip ‘gerçek insanlar’ olması gerekir. Hegel’e değil Marx’a göre bilim sadece bilgiyi artırabilir, ancak mutlak gerçeğe ulaşamaz. Hegel’de, Marx’ta olduğu gibi, “yadsınmanın yadsınması”, “karşıtların birliği ve birbirlerine nüfuzu”, “niceliğin niteliğe dönüşmesi” yasaları temelinde ilerleyen diyalektik tez, antitez ve sentez aşamalarından oluşur.