Spencer’a göre, evrim homojen bir durumdan daha farklılaşmış bir duruma doğru hareketi içerdiği için, hem organik hem de süper-organik bedenlerde (toplumlarda) farklılaşmamış durumlardan farklılaşmış durumlara doğru hareketin belirli ortak örüntüleri şöyle sıralanabilir:

• Hem organizmalarda hem de toplumlarda gelişme başlangıçta küçük birimlerden daha büyüklere doğru bir ilerleme içerir.
• Hem bireysel organizmalar hem de toplumlar farklılaşmanın büyüklüğü ve düzeyi bakımından büyük çeşitlilikler sergiler.
• Hem organik hem de süper-organik bedenlerde gelişme birleşme ve yeniden birleşme aracılığıyla ortaya çıkar; yani, en küçük birimler başlangıçta daha büyük birimler (birleşimler) oluşturacak biçimde bir araya gelirler, ardından bu büyük birimler daha büyük bir bütünü oluşturmak için diğer benzer birimlerle bir araya gelir (yeniden birleşirler). Bu sayede organik ve süper-organik sistemler giderek büyür ve yapısal olarak farklılaşırlar. Bu yüzden, büyüklük artışına her zaman birleşen birimlerin yapısal farklılaşması eşlik eder. Örneğin, bedensel bir organizmadaki veya küçük, ilkel bir toplumdaki küçük hücre öbekleri başlangıçta diğer hücreler veya küçük toplumlarla bir araya gelir (ve böylece birleşir) ve daha büyük ve daha farklılaşmış organizmalar veya toplumlar oluştururlar; böylece hem organik hem de süper-organik gelişme gerçekleşir (akt. Turner vd., 2010).
• Gelişme ve yapısal farklılaşmaya bütünleşme eşlik eder. Bütünleşme olmadığında yeniden birleşme mümkün olmayacağı için, organik ve toplumsal bedenlerin her birleşme evresinde yapısal bütünleşme sergilemesi gerekir.
• Karşılıklı bağımlılık ve kontrolün merkezileşmesi sistemin ‘iç bütünlüğünü ve ortama adaptasyon yeteneğini artırır. Bu artan adaptasyon yeteneği çoğu kez daha fazla gelişme, farklılaşma ve bütünleşme için elverişli koşullar yaratırken, çözülme çoğu kez bir sistem birimler arasında bütünlüğü sağlama kapasitesinin çok üzerinde genişlediğinde ortaya çıkar.

Doğru cevap B'dir.