Modern vatandaşlığın her zaman maskulin bir içeriği gizlemiş olması ve hep belirli bir etno-kültürel kimliğe gönderme yapması da, vatandaşlığın üzerine yükseldiği evrensellik iddiasının da aslında hep “sahte bir evrensellik” olduğunu göstermektedir.

“Tabakalı vatandaşlık” (civic stratification) tezinde vatandaşlığın pratiğinin en azından sınıf ilişkileri gibi bir grup çıkarı ve çatışma ve dışlama alanları oluşturduğunu iddia etmektedir.

Orta sınıfların işçi sınıfıyla kıyaslandığında aynı eşit haklardan ve özellikle sosyal haklardan daha fazla yararlanma yeteneğine sahip olduğunu iddia etmektedir.

Orta sınıf yalnızca, eğitim, sağlık ve kamu hizmetlerin dağıtımında eşit ve üstün statüde değildir, aynı zamanda ihtiyaçlarını daha iyi müzakere edebilme yeteneğine sahiptir ve kendileri için açık olan fırsatları etkileme ve keşfetme konularında daha fazla kendilerine güven duyan gruplardır.

Vatandaşlık yasaları ve uygulamalarının devlet tarafından verilen haklar yoluyla bir eşitsizlik sistemi oluşturur.