Günümüzde kapitalist toplumsal düzenin dayandığı özgül ilişki biçimi, sermaye ve emek arasında var olduğu söylenen çelişkinin ve sömürü ilişkilerinin yerini devlet ve sivil toplum arasındaki tabiiyet ilişkileri ve çelişkiler almıştır.

Çatışma, devlet ve sivil toplum arasında olduğu için artık günümüzde sınıf kavramı yerini vatandaş, azınlıklar, farklı kimlikler, özne konumları, “ötekiler” ve bireylere bırakmıştır.

Toplumsal hareketlerdeki aktörlerin temel amacı genellikle bir devrim fikriyle yönetimi ele geçirmek ve daha önce sahip olmadıkları ekonomik ve siyasal haklara sahip olmaktır.

İdeolojik ve politik çıkarlar ancak söylem yoluyla kurulabilir. Siyaset, hegemonik pratiklere yönelen bir söylem kurma sürecidir ve herhangi bir sınıfın maddi çıkarları üzerinden biçimlendirilemez.

Yeni toplumsal hareketler, radikal demokratik siyasetin yeni özneleri durumuna gelmiştir ve bu hareketler toplumsal bir devrim hedefine sahip değildir. Bunun için işçi sınıfının devrimci bir rolü olduğu fikri terk edilmelidir.