Laclau ve Mouffe’a göre, kapitalizm-sonrası aşamada toplumsal yaşamın metalaştırılması, bürokratikleştirilmesi, homojenleştirilmesi ve toplumsal yaşamda iyice ağırlık kazanan bireycilik ve benzeri gelişmeler, toplumsal mücadelelerin “bütünsel” özneleri olan işçi sınıfının ve onun siyaseti olan devrim fikrinin parçalanmasına yol açmıştır. Bu gelişmelere paralel olarak yeni direniş biçimlerini ifade eden yeni toplumsal hareketler ortaya çıkmıştır.