Refah devletine karşı çıkanlar, öncelikle yoksullukla mücadele için ağırlık verilen sosyal güvenlik harcamalarının yarattığı baskıların giderek devletin mali krizine yol açtığını ve bu yüzden refah devleti yaklaşımının terk edilmesi sonucunun doğduğunu iddia etmişlerdir. Bu iddialara göre bireyin refah düzeyini tanımlayan standartların giderek yükseliyor olması, refah devleti üzerinde de ağırlaşan bir yük yaratmış ve giderek daha maliyetli hâle gelen devlet müdahalelerinin azaltılması çabalarına gidilmek zorunda kalınmıştır. Ayrıca refah devleti politikaları bu tür sosyal güvenlik politikalarının yardıma bağımlılık ya da giderek bir yoksulluk kültürü yaratma riskine sahip olması nedeni ile de eleştirilmiştir. Refah devletinde yoksulların çok çabuk zenginleşmesi gerçekleşmemiştir.