TKHK’nun 25’nci maddesine göre, belirli süreli tüketici kredisi sözleşmelerinde faiz oranı sabit olarak belirlenir. Sözleşmenin kurulduğu tarihte belirlenen bu oran tüketici aleyhine değiştirilemez. TKHK’nun 26/1’nci maddesinde ise daha geniş anlamda “belirli süreli kredi sözleşmesinin şartları, tüketici aleyhine değiştirilemez” denilmektedir. Bu hallerde özellikle faiz oranları, masraflar, komisyon ücretleri gibi hususlar sabittir ve sözleşmenin kurulmasından sonra ancak tüketici lehine indirilmeleri mümkündür. 

Buna karşılık, hukuki niteliği göz önüne alınarak, belirsiz süreli kredi sözleşmeleri bakımından faiz oranında değişiklik yapılabileceği kabul edilmekle birlikte, 26/2 hükmü ile bu değişikliğin yapılması ve yürürlüğe girmesi özel olarak ve oldukça ayrıntılı bir şekilde düzenlenmiştir. 

Belirsiz süreli kredi sözleşmelerinde akdi faiz oranında değişiklik yapılması hâlinde, bu değişikliğin yürürlüğe girmesinden otuz gün önce, tüketiciye kağıt üzerinde veya kalıcı veri saklayıcısı aracılığıyla yazılı olarak bildirilmesi zorunludur. Bu bildirimde, yeni faiz oranının yürürlüğe girmesinden sonra varsa yapılacak ödemelerin tutarı, sayısı ile aralıklarının değişmesine ilişkin ayrıntılara yer verilir. Faiz oranının artırılması hâlinde, yeni faiz oranı geriye dönük olarak uygulanamaz. Tüketici, bildirim tarihinden itibaren en geç altmış gün içinde borcun tamamını ödediği ve kredi kullanmaya son verdiği takdirde faiz artışından etkilenmez (TKHK m.26). Bu düzenlemeye göre kredili mevduat hesabına ilişkin sözleşmeler ile kredi kartı sözleşmeleri gibi belirsiz süreli kredi sözleşmelerinde faiz oranında değişiklik yapılması mümkündür. Ancak değişikliğin yürürlüğe girmesinde otuz gün önce, tüketiciye kağıt ortamında yazılı olarak veya kalıcı veri saklayıcısı aracılığıyla bildirilmesi zorunludur. Diğer taraftan sözleşmede değişiklik yapma yetkisinin kullanılmasında Türk Medeni Kanununun 2’nci maddesinde düzenlenmiş olan hakkın kötüye kullanılması yasağının her zaman bir sınır teşkil ettiği unutulmamalıdır. Yani hakkın kötüye kullanılması olarak nitelendirebilecek ölçüde bir faiz veya masraf artırımı her zaman Türk Medeni Kanununun 2’nci maddesi denetimine tabidir.