turist ile yerel halk arasındaki
ilişki bir takım özellikler tarafından şekillenir:
• Geçici, eşitsiz, dengesiz, mekânsal ve geçicidir.
Çeşitli kısıtlamalar tarafından sınırlanmıştır.
Turist ile yerel halk ancak belirli
zamanlarda ve belirli sürelerle karşı karşıya
gelebilirler. Bununla birlikte turist ile yerel
halk arasındaki ilişki eşitler arasındaki bir
ilişki değildir. Turist yerel halka göre, ekonomik
ve toplumsal anlamda daha güçlü
olduğundan ilişkiyi domine eden (belirleyen)
pozisyondadır.
• Turist, gittiği yerde genellikle kısa süre kalır.
Bu yüzden, yüzeysel ilişkileri, daha anlamlı
bir ilişki içinde geliştirme fırsatı yoktur. Yukarıda
değinildiği gibi, turist ile yerli halk
arasındaki ilişki çoğunlukla belirli mekanlarda
ve kısa süreliğine gerçekleştiğinden bu
ilişkinin derinlikli bir sosyal ilişkiye dönüşme
olasılığı çok sınırlıdır.

• Geleneksel kendiliğinden misafirperverlik, ticari aktiviteye dönüşür. Turist ile yerli halk arasındaki

ilişkide, geleneksel konukseverlik biçimleri ticari olarak anlamı olan bir ilişki biçimine dönüşür.
• Turistlerin açıkça belli olan görece yüksek olan refah düzeyi, sıklıkla, yerel halk ile ilişkilerinde
tahakkümcü ve sömürücü bir davranış biçimine yol açar.
• Yerel halkın davranışları turistlere benzemek için değiştirildiği zaman, turist-yerel halk ilişkisinin
etkileri yıkıcı olur. Dildeki değişim, alkolizmin, suçun, fuhuşun, kumarın artması ve kültürün
maddi ve maddi olmayan formlarının dönüşümü, bu yıkımın görünümleridir.
• Turistin fiziksel varlığına ve yerel halkla karşılaşmalarına rağmen, turizm endüstrisinin gelişmesi yaşam
kalitesinin, sosyal yapının ve yerel halkın sosyal kurumlarının değişmesine katkıda bulunur. Hızlı
ve yoğun turizm gelişmesi, farklı ve genellikle organik ve küçük çaplı değişmelerden daha az tercih
edilen etkiler içerisinde sonuçlanır.