+ki Aitlik Eki, ki Bağlacı ile ki Pekiştirme ve Şüphe Edatının Yazımı
Türkçede sesteş olan üç ayrı ki vardır:
Aitlik bildiren +ki ekinin yazımı: Bir ek olduğu için sözcüğe bitişik yazılır.
Elimizdeki imkânları kullanmamakta neden direniyoruz? (Haldun Taner, Koyma Akıl, Oyma Akıl)
Bağlama işlevindeki ki sözcüğünün yazımı: İki cümleyi bağlayan yani bağlaç olan ki ayrı yazılır.
Bizim de işimiz bu! Onlar unutacak, biz söyleyeceğiz ki cümle âlem duysun. (Feyza Hepçilingirler, Türkçe “OFF”)
Pekiştirme veya şüphe görevinde kullanılan ki sözcüğünün yazımı: Pekiştirme görevindeki ki sözü yüklemlerden sonra kullanılır ve ayrı yazılır.
Sen zaten evde çalışıyorsun, senden önce gelebilmem mümkün değil ki! (Ayşe Kulin, Türkan)
Türkçede özellikle ilk iki maddedekilerin karıştırıldığı, çok defa ayrı yazılacakken bitişik yazıldığı görülmektedir. Bunu ayırt etmenin iki basit çözümü vardır:
• Üzerine hâl eki getirmek mümkünse bitişik, değilse ayrı yazılmalıdır: Evdekine, yoldakinden, seninkini vb.
Elbette Avrupa ülkelerinde konuşulan Türkçe, Türkiye’dekinden farklı şartlar altında varlığını devam ettirmekte, kendine has kimi özellikler geliştirmektedir.
(Nurettin Demir-Emine Yılmaz, Türk Dili El Kitabı)

ki cümleden çıkarıldığında anlam bozuluyorsa bitişik; bozulmuyorsa ayrı yazılır.
Derler ki binlerce işçi çalışmış bu köşkü yapmak için; şimdi hiçbirinin adı bilinmez. (Murathan Mungan, Lal Masallar)
Yukarıdaki metni okuyunuz. Bir de koyu yazılı sözcüğü çıkarak okuyunuz.
Böyle okunduğunda da cümlenin anlamının bozulmadığı görülür. Öyleyse burada ki ayrı yazılmalıdır.