Türkçede k, g, l, gibi ünsüzlerin art damak mı yoksa ön damak mı olduğu esas olarak birlikte kullanıldığı ünlüye bağlıdır: kara, garip, alın, koku, gurbet, kol vb. sözcüklerde bu sesler art damak; kürek, gülücük, el, yelek gibi sözcüklerde ise ön damak ünsüzüdür. Ancak yazı dilinde kimi alıntı sözcüklerde, bu sesi gösteren harflerden önce veya sonra art damak ünlüleri - a ve u - geldiği halde, söz konusu ünsüzler ön damak ünsüzü olarak söylenir. Bu durumu yazıda belirtmek için, bu ünlülerin üzerine düzeltme işareti konur: kâr, kâğıt, kâfir, bekâr, Hakkâri, Kâmil, dükkân, mezkûr, sükûn, mahkûm; karargâh, dergâh, rüzgâr; lâle, lâzım, İslâm, hilâl, Halûk vb. Verilen örnekte de buna ilişkin bir sorun vardır: kar “havada beyaz ve hafif billurlar biçiminde donarak yağan su buharı"/ kâr: Alışveriş işlerinin sağladığı para kazancı. Doğru cevap D’ dir.