1960-1970 dönemi uluslararası ortamda bazı değişikliklerin meydana geldiği ve güç dengelerinin yeniden hareketlenmeye başladığı bir dönemdir. Bu dönemde, Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) liderliğindeki bloklaşma geçmişe göre de¤iflen güç dengesi ekseninde bir yumuşama dönemine girmiş ve So¤uk Savaş’ın gerilimi nispeten biraz da olsa düşmüştür. 1950’lerin sonuna do¤ru, ABD’nin SSCB karşısındaki askerî ve teknolojik üstünlüğü SSCB’nin atakları karşısında kaybolmaya başlamış, ABD, Başkan Eisenhower’ın Kitlesel Karşılık Doktrini’ni, SSCB’nin ABD topraklarını vurabilecek silahlar elde etmesi dolay›s›yla terk etmifltir. Bunun en önemli göstergesi 1962 yılında yaşanan Küba Krizi olmuştur. 1959 yılında Küba’da yaşanan kominist devrimin ard›ndan bu ülkenin ABD ile iliflkileri bozulmufl ve Küba SSCB ile yakınlaşmaya başlamıştır. Bundan rahatsızlık duyan ABD, 1961 yılında Başkan J.F. Kennedy öncülüğünde Küba’ya başarısız bir askerî çıkarma yapmış (Domuzlar Körfezi Çıkarması) ve bu olaydan sonra ABD ile Küba aras›ndaki ilişkiler iyice gerilmiştir. Bu fırsattan yararlanan SSCB, Küba ile ilişkilerini daha da geliştirmiştir. SSCB’nin Küba’ya füze rampası kurma girişimi ABD ile bir krizin çıkmasına neden olmuş, bir nükleer savaşın eşiğine gelinmiştir. Böylelikle her iki taraf da karflılıklı olarak birbirlerini vurulabileceklerini anlamış, dolayısıyla ileride ç›kabilecek bir savafl ihtimaline karşı önlemler almaya gitmiş ve yeni bir uluslararası konjönktür ortaya çıkmıştır (Sander, 1987:491). Temel olarak nükleer denklik mantığı üzerinde gelişen Dehşet Dengesi (Ballance of Terror) politikaları uluslararası siyasete egemen olmaya başlamıştır (Sönmezoğlu, 2006: 60). Bu politika, nükleer güce sahip ülkelerin her birinin, di¤erinin de kendisini yok edecek bir karşılık vereceğinden çekinerek nükleer silaha dayalı bir ilk saldırıdan kaçınması durumudur. Günümüzde geçerli nükleer denge anlayışı hâlâ dehşet dengesidir