Mitleri ahlak ve ruh gerçekliklerinin birer sembolü olarak görmüşlerdir.

Devlet dininin olağanüstü inançlarının bozulmalarını önlemek ve tarihi gerçeklerin halktan saklanması için mitlerin kullanıldığını öne sürmüşlerdir.

Kanun koyucuların halkı yönetebilmek, onları iyiye yönlendirebilmek için mitleri uydurduklarını düşünmüşlerdir.

Dinsel geleneklerin şekillerini değiştirmiş inançlarından biri olarak görmüşlerdir.

Mitlerin hakikatten bahseden “uydurma” bir açıklama olduğu düşüncesindedirler.