Şiirde mısraların hece sayısı veya ses değerleri açısından denk ve benzer olması.

Şiirde en küçük anlam bütünlüğünü sağlayan ve kendi içinde bağımsız bir dize topluluğu.

Ozan veya âşık gibi halk şairlerinin ve adları bilinmeyen halk sanatçılarının söyledikleri şiirler.

Anadolu’da 15. ve 16. yüzyıllardan itibaren oluşmaya başlayan ve âşıkların temsil ettiği bir şiir geleneği.

Âşıkların kendilerine ait olmayıp ustalarına ait olan şiirler.