18. yüzyıldan itibaren devlet teşkilatındaki bozulmadan etkilenen Divân-ı Hümayûn, yönetim işlevini yerine getirememeye başlamıştır. Divân-ı Hümayûn’un yetkileri giderek sadrazama geçmiş ve onun taraf›ndan kullanılır olmuştu. Sadrazam, kendisine bağlı Divân-ı Hümayûn bürokrasisi ile devletin iç ve dış işlerini yürütmekteydi. Zamanla bu bürokrasinin amiri konumuna gelen reisülküttap, daha çok dış işlere dair görevleri üstlenmişti. Bu doğrultuda devlet işlerinin yürütülmesinde yeni anlayışın gerektirdiği kurumlar, 1836 yılında kurulmaya başlamıştır.