Türkçede ekler kelimenin sonuna gelir; yani ekler son ektir. Ancak Türkçenin söz varlığında kelimenin başına –bi ve –na ekleri almış örneklere de rastlamak mümkündür: bi-çare, bi-vefa, na-vefa- na-mert sözcükleri buna örnektir. Mert sözcüğü başına –na eki almasıyla namert sözcüğüne dönüşmüştür. Diğer seçenekler sondan ek almışlardır.