Türkçede ekler kelimenin sonuna gelir; yani ekler son ektir, başa gelen ön ek veya kelimenin içine eklenen iç ek yoktur: yaz-ılı, gör-gü-süz, ver-gi, aç-ı, getir-di-m, yol-cu-lar-dan, yol-da-ki-ler Türkçenin söz varlığında, kelimenin başına bi- ve na- ekleri almış örneklere de rastlanmaktadır: bi-çare, bi-vefa, na-çare, na-mert Kelimenin başına gelen bu ön ekler, Türkçeye başka dillerden kopyalanmış kelimelerde görülür. Farsça olan bi- ve na- ekleri başka kelimelere serbestçe getirilemez, bu eklerle yeni kelime türetilemez. Bu da sözcüğün bütün olarak kopyalanmış olduğunu gösterir.