Ekim 1912’de başlayıp Eylül 1913’te biten iğrenç saldırı, Osmanlı Türk varlığının bütün Rumeli’de yok edilişi demekti.

Biraz edebiyatla uğraşanlar bilir ki bir fikri telkin etmenin bin türlü şekli vardır ve dolaşık yoldan söylemek, çok defa dümdüz söylemekten daha tesirlidir.

Fakat Şinasî’nin formülünde ve meselenin bu şekilde ele alınışında bir hata vardır.

Necati, tahta köprüde geveze kurbağaların vıraklamaları arasında mektubu çarçabuk okuyuvermiş, nedense sevincini açıklayan bir davranışta bulunmamıştı.

Doğru, doğru da bütün bunlar babamın ikazları, hiç o değilden, yol göstermeleri sayesinde olmadı mı?