Cenaze evden çıkar çıkmaz, Şekûre Hanım odunluğa indi. 

Köy evinin içine ayak basar basmaz, elbette bir saman ve hafif bir tezek kokusu duyulur.

Yolcu yüz metre gitti gitmedi arkasından koşar adımlarla yetişip omzuna yapıştılar.

Sen, koskoca İstanbul hastanesi dersin Şerife ana, ama paran olmadı mı kalırsın ortalarda koca İstanbul yutuverir insanı.

Cemil Hoca bütün bu dağdağa içinde bile, aksi ispat edilmediği müddetçe, düşüncelerinin ana yolundan ayrılmamış, metodik düşünme prensiplerine daima bağlı kalmıştır.