ve: Arapça “ve” bağlama edatı, Farsça “u” bağlama edatı ile birlikte aynı dönemlerde ayrı ayrı kullanılan bu iki edat, eski harfli yazımının ve sesli şeklinin birbirine yakın olmasından ve ünlü uyumundan dolayı önce çok şekilli olarak (ve, vu, vü, u, ü) kullanılmış ve zamanla tek şekilli bir kullanıma girerek Türkiye Türkçesi dönemine “ve” olarak geçmiştir.

ile: Sonradan bağlama edatı olarak kullanılan bu edat, temelde Türkçe son çekim edatıdır. “ile” edatı ekleşerek -(y)lA şeklinde de kullanılmaktadır.

ilâ: Arapça köklü bir edattır. İki sayı arasında en küçük ve en büyük arasını ifade eder. dahı: Eski Anadolu Türkçesi döneminde bazı örnekler “ve” bağlama edatı görevinde kullanılmış, daha sonra kullanımdan kalkmış Türkçe kökenli bir edattır