Umut güneşimin mor bulutlara / Girip girip çıkışında sen varsın.

Tanpınar, İstanbul mahallerinin yirmi otuz senede bir çehre değiştire değiştire yaşadıklarını ve ‘geleceğe âit çok zengin ve iç açıcı bir proje olmak üzere birdenbire kaybolduklarını’ söyledikten sonra şöyle devam eder:...

Yazıklana yazıklana, yavaşça oturduğu iskemleden aşağı kaydı; yere bağdaş kurdu.

Şöyle beş on adım kala durdu, avaz avaz havlamaya başladı.

Ezilip büzülerek, alçak sesle konuşursan seni fazla takmıyorlar, savmaya çalışıyorlar; yok eğer dik ve kararlı durup, tok bir sesle konuşursan ciddiye alıyorlar.