Çok heceli Türkçe sözcüklerde, söz sonundaki ötümsüz ünsüzlerin eklenmede ünlüden önce ötümlüleşmesi genel bir kuraldır: "bıyık~bıyığı, kanat~kanadı". Buna karşılık, "gerekir, birikim, acıtır, abartı" gibi pek çok örnekte bu ötümlüleşmenin görülmemesi nasıl açıklanabilir?.